Rights of Nature — Dorine van Norren, Mihnea Tănăsescu, Klaas Kuitenbrouwer & Aoife Fleming

Meer en meer klimaatgeschillen trekken onze aandacht. Kunnen ‘rechten van de natuur’ of een ‘ecologische rechtspraak een antwoord bieden? Wat is de relatie tussen deze visies en wat vermag kunst in dit alles?

Het eerste deel, De rechten van de natuur: ontologie en filosofie. Dorine Van Norren zal als eerste spreker ingaan op diverse (inheemse) wereldbeelden en filosofieën die een inspiratie zijn voor de ‘rechten van de natuur’.  Mihnea Tanasescu zal vervolgens de geschiedenis en functies van concepten zoals ‘natuur’ en ‘rechten’ ontrafelen en dieper ingaan op de relatie tussen beide.

Het tweede deel is gericht op ‘toepassingen’ in de rechtspraak en organisatiestructuren. Klaas Kuitenbrouwer licht het nieuwe Zoöp-model dat onlangs van kracht werd in het Nieuwe Instituut te Rotterdam en haar inspiratie heeft vanuit de ‘rights of nature’ beweging toe. Dit model maakt de stemmen en belangen van niet-menselijk leven onderdeel van de besluitvorming van organisaties. Aoife Fleming behandelt ‘klimaatgeschillen’ in de context van mensenrechten en belicht tevens de momenteel lopende campagne om ‘klimaatverandering’ voor de hoogste rechtbank, het Internationaal Gerechtshof, te brengen. Daarna volgt een Q & A.

Mihnea Tănăsescu (hij/hem) is een politiek ecoloog met een achtergrond in menselijke ecologie, filosofie en politieke wetenschappen. Hij heeft veel gepubliceerd over de politieke vertegenwoordiging van andere dan menselijke wezens. Hij was research fellow van de Onderzoeksstichting Vlaanderen (FWO) en visiting fellow aan de Universiteit van Auckland, NZ (Rechten), en de New School for Social Research, VS (Politiek). Momenteel is hij verbonden aan the School of Human and Social Sciences van de Universiteit van Bergen. Zijn recentste publicaties zijn ‘Understanding the Rights of Nature’ en ‘Ecocene Politics’.

Klaas Kuitenbrouwer is onderzoeker bij Het Nieuwe instituut in Rotterdam. Na zijn studie geschiedenis en het ontwikkelen van een kunstpraktijk, werkt hij sinds de late jaren negentig op de snijvlakken van cultuur, technologie en ecologie. Bij Het Nieuwe Instituut in Rotterdam ontwikkelt hij momenteel het zoöp-project, een legale vorm voor samenwerking tussen mensen en collectieve lichamen van niet-mensen. Sinds 2002 doceert hij media- en andere theorie aan de Rietveld Academie. Een consistent element in zijn werk is de intersectie van verschillende kennispraktijken: technologisch, artistiek, juridisch, wetenschappelijk en niet-menselijk.